Anlatan, Rahatlar

Nereye gidiyorsun böyle? diye soruverdim yanlışlıkla… Anasından başladı, yedi ceddinin sorunlarını sıraladı bana. İş saati, öğlen paydosu… Vakit kısıtlı. Dinlesen bir dert, dinlemesen de bilinen insanoğlunun merakı işte.

Dinleyip durdum bir saat kadar…

Meğer anlatacağı ne kadar çok şey varmış. Aşık olup yüz bulmadığı komşu kızından, borçlandığı bakkala, memleketteki araziden, bir küp altın bulma hayaline kadar.

Kitap gibi sessiz oldum karşısında… Söylediklerinin hepsi kendi kendine dert ettikleriydi, halbuki gayet sakindi bunları anlatırken. Arada hararetleniyor, kola bitince meyve suyu alıyor, o bitince Ice Tea (Soğuk çay) nin gözüne vuruyordu.

Saate baktım, bir saat zaman dolmuştu. O da yeni sigarasını yakmış, paketinden uzatıyordu, almadım. Malum değiştirince boğazı tıkıyor. Bu da bizim avuntumuz tabi. İçtiğimiz sigara her zıkkımı yapıyor. Saatten on dakika kadar geçti, dert yakındığı biri aradı, düşman diye bahsettiği adamla sohbeti aniden canciğer kuzu sarması oldu. Usulca kalkıp iş yerine geldim. Mesaj atmış; “Sağ olasın, bundan sonra senden başka dostum yok” diye.

Bir saat içerisinde onun en yakın dostu olma sebebim şu oldu: “Onu ağzım kapalı bir şekilde dinledim, sözünü kesmedim. Anlattı. Rahatladı.” Bu kadar.

Servet SAYGINOĞLU – Anlatan, Rahatlar