Evli erkeklerin çoğu evlenmeyi önerir bekârlara. Fakat bunu söylerken ilk cümleleri de "Evine gittiğinde sıcak yemeğin hazır" derler. Şöyle bir sorun var: Böylesine zahmetkâr hanımların çoğunun kıymetini kocaları bilmez. Ya da kıymet bilen koca vardır ama kadın hizmet etmez. Hizmet ettiği zaman da, pişman ettirir... Yani önüne bir tabak yemek bırakıp da o yemeği zıkkıma çeviren...
Kendi adıma düşünürsem: Yani hanımın yapacaklarını şu anda ben yapıyorum. O yaptığı zaman kıymetini bileceğim. Çünkü halinden anlarım. Karşıma çıkacak olan kesin burnumdan getirecek tiplerden biri olur. (Biraz önyargı gibi oldu) "Nereye kadar böyle gidecek?" diye bir soru mu geldi? "Gittiği yere kadar." Tabak bitecek diye yemekten vazgeçmiyoruz, ya da birini severken kaç ay, kaç sene seveceğimize de karar vermiyoruz. Haaa takatten düştüğüm zaman evleneceğim dersem, bu kez de ihtiyaca binaen evlenmiş olurum. Hani sıcak yemek için evlenenler gibi… Yağmur güzel yağıyor, sabah güneş açar belki…
Servet SAYGINOĞLU - Çamaşır Yıkarken Düşündüklerim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder