En iyi şunu öğrendim: “Şüphe etmeyi...” Gözlerine bakınca "Bu adam beni nasıl düzer?", "Benden nasıl faydalanır?", "Beni nasıl kandırır?", "Bana neler yapar?" diye düşünmeyi öğrendim. Tahammülsüzüm, sabırsızım, beklemekten nefret ederim. Hoş görüm neredeyse kalmadı, bağırırım, çağırırım, küfürbaz değilim ama öfkelendiğimde tek aspirinim küfürlerimdir.
Bana öyle bakma. Sevginin ne olduğu unuttum ben. Seninle yeniden öğreneyim, unuttum çünkü. Merhametim engellilere ve hayvanlaradır. Sağlıklıya merhametim olmaz. Düşen, halinden memnunsa tutmam ellerinden, yardıma ihtiyacı varsa uzatırım elimi. Düştüğü için pes ettiyse, bir tekme de ben vururum. Pes eden yaşarken ölmüştür, cesedi fazla dolaşmasın diye ezerim, neme lazım birileri ona özenmesinler diye. Evin yolunu bilmeyen ben, şimdi evden çıkmak istemiyorum. Dışarıda insanlar var, korktuğumdan değil, tahammül edemediğimden. Yanlışlıkla biri omuz çarpsa kafasını gözünü patlatmak istediğimden.
İstiyorsan öğret, bana sevmeyi yeniden öğret, bana iyi niyetle yaklaşmayı yeniden öğret. Çocuksu vurdumduymazlığı öğret, yüzümü gülmeye alıştır. Çünkü gülerken yüzüm kasılıyor, bi tuhaf oluyor. Gülmeyi unuttuğumdan… İstiyorsan benim öğretmenim ol, kendin öğrenirmiş gibi yap, bende senin yaptığını yaparım, öyle öğrenirim. Çok şeyi öğrendim insanlardan, onların anlattıklarını değil, yaşadıklarını yaşayarak ve seyrederek öğrendim.
Kitapları sevdim sonra, en iyi dostlarım oldular. Kitabım ol istersen, okudukça bitmeyen bir kitap. Bir kitaba yaklaşır gibi yaklaşayım, yanımdan hiç ayırmayayım, düşürmeyeyim ellerimden. Öyle olursan daha kolay alışırım sana, belki daha çabuk öğrenirim sevmeyi…
Servet Saygınoğlu – İstiyorsan Öğret Bana
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder