Dinlenmek Üzerine

Sıcak havada gelen esintinin kıymeti nasıl da bilinir. En ufak bir terleme durumunda, “ah şuradan biraz esse ne güzel olur” şeklinde dileklerimiz olur. Estiği anda keyfimize diyecek olmaz. Fakat sıcak olmayınca rüzgarın da pek bir anlamı yoktur. Ne bileyim, gözüm aramaz rüzgar serinliğini, havada her şey yolunda gidiyorsa fazlasına ya da yeni şeylerin eklenmesine gerek mi var?

İş çıkışı geliyorsun eve, bir yorgunluk ki enkaza dönmüşsündür. Anne baba ile beraber yaşıyorsan vay haline. Evde rahat giyinemezsin, oturduğunda ayaklarını uzatamazsın, dışarıdan bir şeyler almak için gönderirler, misafir gelir, ıdı olur vıdı olur dıdı olur... Dolayısıyla yorgunluğun alayını yatağa kadar bekletirsin. Hal böyleyken karanlık çöktükten bir-iki saat sonra soluğu yatağının başında alırsın. Etrafta gürültü filan varsa tekrar vay haline… Bu kez de sağa sola dönerek yatakta tur atıp bir nevi parsellemeler yaparsın. İşin özü: yalnız olunca, ya da yanında bulunduğun kişi eşin, çoluk çocuğunsa veya bir arkadaşınla beraber yaşıyorsan rahat ediyorsun. Dinlenmenin demine vuruyorsun.

Bu durumda: Yatak sıcak olmayabilir, birkaç kıvranma sonucunda ısıtırsın. Yemeğini yapan kimse yoksa sorun olmuyor, dışarıda yiyip eve gelebiliyorsun. Ya da birkaç bisküvi, çay ve meyvesuyu ile gece uykusuna kadar idare etmek sorun olmuyor, -öğlen yemeğini düzgün yemişsen… İstersen evde yap yemeğini.- bir şekilde idare ediyorsun. Huzur mu? Âlâsı burada. Çünkü eve gelir gelmez selam verdiğin yok, varsa da kendi odasındadır. Derhal üzerindekilerin tamamını çıkarır duşa girersin ve sadece donla dolaşırsın evde. Ayağını uzatırsın, hatta halay çekersin, kitap okursun, bulmaca çözersin. Kendini geliştirmek için haddinden fazla zaman bulursun. Varsa böyle bir şansın, sarıl ona, bil kıymetini… Ya da şu anda kıymetini bilmen gereken bir durumun varsa, sarıl. Bırakma onu…

Servet Saygınoğlu – Dinlenmek Üzerine