Bekleyen, koşandan daha çok yorulur.

Bekleyen koşandan daha çok yorulur.
Koşanın ayakları yorulur biraz da nefesi... 
Bekleyenin ise; Ömrü Ruhu ,Canı, Ayakları, Beli, Boynu, Gözleri, Nefesi, Her Yeri..

Musibet, insana bir kalbinin olduğunu hatırlatır.

Nice kibirli insanlar gördüm, havaları binbeşyüz... Burnundan kıl aldırmayan, cebinin üç-beş kuruşu sayesinde herkesleri küçümseyen tipler... Şimdi öyle masum, öyle mülayim ve boynu bükük olmuşlar ki görsen "Meleğin insana dönüşmüş hali bu olsa gerek" dersin... Ama işte geçmişte kırdıkları kalplerin, yaktıkları canların özrünü ne yapsa da telafi edemiyorlar... Geç kalmadan, bir şeyleri yitirmeden yaşamın farkına varanlara ne mutlu...